Regelmatig word ik door leidinggevenden gevraagd mee te denken over situaties waar ze niet goed raad mee weten, bijvoorbeeld een conflict tussen twee medewerkers. Of ik word benaderd om een team te ondersteunen bij het vinden van een modus om effectief en prettig met elkaar samen te werken. Ook in intervisiebijeenkomsten of leiderschaptrajecten ontmoet ik vaak mensen die worstelen met allerlei samenwerkingsvraagstukken. Hoe komt het toch dat het zoveel volwassen, weldenkende, goed opgeleide mensen niet lukt om het gedoe dat ze voortdurend met elkaar hebben binnen de perken te houden? Of de problemen en conflicten waar dat gedoe vaak in uitmondt onder controle te krijgen? Nachtrust Meestal heeft dat niets te maken met de onwil waarvan confli...

Vorige week had ik in een training presentatievaardigheden een interessant gesprek met een van de deelnemers over wat je wel of niet zou mogen doen om je informatie goed over het voetlicht te brengen. Zou je bijvoorbeeld een anekdote van iemand anders in de ik-vorm mogen vertellen, omdat een 'persoonlijk' verhaal meer impact zou kunnen hebben op het publiek? Zou je een eigen verhaal misschien wat aan mogen dikken om het iets spannender te maken en op die manier het publiek wellicht meer te boeien? Zou je een anekdote mogen verzinnen als dat zou helpen om je publiek beter te kunnen motiveren? Selffulfilling prophecy In leiderschapstrainingen en coachingsgesprekken komt deze kwestie vaak in een andere jasjes aan de orde. Leiderschap heeft all...