Lessons in Leadership #51: Hoe gemotiveerd ben je eigenlijk zelf?
Afgelopen week had ik een interessant gesprek met twee leidinggevenden. De een vertelde over de ongemotiveerde medewerkers waarmee hij dagelijks te maken had. De ander herkende zijn verhaal. Ik bracht het thema in waarover ik ook al eens geschreven heb in Lesson #43: Zoek de verschillen. De managers herkenden elkaars probleem, juist omdat zij uit hetzelfde hout zijn gesneden: gedreven, verantwoordelijk, betrokken. Net zo goed als hun medewerkers waarschijnlijk elkaars dagelijks getob zouden herkennen met die ál te gedreven, over-verantwoordelijke en perfectionistische leidinggevenden.
Gemakzucht
Leidinggevenden kunnen zich vaak niet voorstellen dat medewerkers anders in elkaar zitten dan zij zelf. Toch zit daarin de crux van het leiderschap. Een beetje kort door de bocht gesteld, is de wens van leidinggevenden dat hun medewerkers net zo gemotiveerd en verantwoordelijk zouden zijn als zijzelf pure gemakzucht. Wat zou dat handig zijn: als leidinggevende mooi de credits en het extra salaris op kunnen strijken, terwijl je er niets extra’s voor zou hoeven doen.
Carrière-stap
In de verschillen tussen een leidinggevende en zijn medewerkers zit de uitdaging. Die verschillen zien te overbruggen, is precies waar het vak van leidinggeven uit bestaat. Dat moet je leuk vinden. Dat vroeg ik dan ook aan de twee leidinggevenden waarmee ik sprak: “Vinden jullie je vak wel leuk? Het bleek dat zij over die vraag eigenlijk nooit serieus hadden nagedacht. Ze waren ooit gevraagd leidinggevende te worden en dat leek toen een mooie carrière-stap.
Gezichtsverlies
Mijn indruk is dat veel leidinggevenden ooit zo zijn begonnen. Het is ook zeker de moeite waard uit te proberen of het leidinggeven iets voor je is. Maar ik kom niet vaak mensen tegen die besloten hebben hun oude baan als vakman of professional weer op te pakken. Ik vermoed dat het voor veel mensen voelt als een stap terug, als gezichtsverlies. Of misschien zijn ze inmiddels teveel gaan leven naar het hogere salaris, bijvoorbeeld door ruimer te gaan wonen. In dat laatste geval zou het ‘ze werken alleen maar voor hun hypotheek’ dat ik leidinggevenden soms hun medewerkers hoor verwijten, wel een erg wrange bijsmaak krijgen.
Arrogant
Wat zo leuk was in het gesprek met de leidinggevenden was dat zij op een gegeven moment zelf met het idee kwamen dat zij vaak van hun medewerkers verwachten dat zij veranderen, maar dat het eigenlijk logischer zou zijn als eerst zijzelf als leidinggevenden zouden veranderen. Bijvoorbeeld door zich meer te verdiepen in de wensen, verwachtingen, talenten, beperkingen, zorgen, enz. van hun medewerkers. Een van de twee gaf aan dat het misschien zelfs wel een tikje arrogant was om zo eenzijdig naar de ‘samenwerking’ te kijken.
Kortom:
- Wat zijn jouw drijfveren om leidinggevende te zijn?
- Erken je voldoende de verschillen tussen jou en je medewerkers?
- Vind je het leidinggeven als vak eigenlijk wel leuk, of gaat je hart toch meer uit naar een functie als vakman of professional?
- Hoe bereid ben je om zelf te veranderen voordat je dat van je medewerkers verwacht?
Ik ben heel benieuwd naar je reacties op deze Lesson en nodig je dan ook graag uit je ervaringen te delen in het commentaarvak hieronder.
PS. Deel deze Lesson s.v.p. met jouw netwerk door op de Share- of Mailknop te klikken, zodat ook de mensen uit jouw netwerk ervan kunnen profiteren.
door Ad van Oorschot.
Wil je elke week Lessons in Leadership ontvangen, meld je dan hier aan. Vind je deze Lesson in Leadership waardevol, deel 'm dan gerust in je netwerk.