Lessons in Leadership #63: Altijd Wat!

Afgelopen week begeleidde ik een aantal bijeenkomsten van teamleiders bij een grote logistieke onderneming. In die sector is de concurrentie zwaar en zijn de klanten veeleisend. Dus is het bedrijf voortdurend op zoek naar mogelijkheden om nog beter, nog sneller, nog klantgerichter in zijn dienstverlening te worden. Dat betekent voor de medewerkers dat er continu op allerlei plekken in de organisatie veranderd, geëxperimenteerd en geïnnoveerd wordt. Pilots zijn aan de orde van de dag, contracten met medewerkers worden steeds flexibeler. Kortom van rust is geen sprake.

Verzuchtingen
Maar rust is wel waar veel medewerkers behoefte aan hebben. Rust en duidelijkheid. In de bijeenkomsten met de teamleiders waren dan ook een veel gehoorde verzuchtingen: Waar gaan we heen met de organisatie? Wanneer krijgen we nou eens duidelijkheid? Waarom vertellen ze ons niets?

Ankers
Deze week was ik ook bij een lezing van Daniëlle Braun, schrijfster van het boek De Corporate Tribe. Zij kijkt met een antropologische blik naar organisaties en sprak tijdens haar lezing over de ‘liminiale fase’, de tijd die nodig is voordat je van de ene levensfase in de volgende bent overgegaan. Oftewel in organisaties de periode voordat een verandering zich volledig heeft voltrokken. Zo’n tijd van groei, maar ook van onzekerheid, van nog niet precies weten waar je aan toe bent, is nodig om uiteindelijk des te steviger in je schoenen te kunnen staan in de volgende fase. Maar sommige mensen voelen zich helemaal niet fijn in zo’n overgangsperiode. En al helemaal niet als er voortdurend dingen om je heen veranderen, als alle ankers los geslagen lijken en men snakt naar helderheid over de te varen koers.

Onvoorspelbaar
Probleem voor managers en leidinggevenden in organisaties is echter dat men vaak zelf ook niet weet hoe de toekomst er uit zal gaan zien. In dat geval is het het beste om daar dan juist heel helder over te zijn. De koers zelf is meestal niet het probleem, de meeste organisaties weten wel waar ze heen willen. Maar wat men onderweg tegen zal komen, dat is onvoorspelbaar. En daarover kun je heel duidelijk zijn.

Buitelen
Dat betekent voor leidinggevenden dat ze zelf plezier moeten kunnen ervaren in het omgaan met die onzekerheid. Met veranderingen die als het ware over elkaar heen buitelen en met medewerkers die de overgangsperiodes het liefst zo kort mogelijk zouden willen houden, maar die, door het grote aantal veranderingen op diverse fronten, juist voortdurend in meerdere overgangsperiodes tegelijk verkeren.

Altijd wat
Want zeg nou zelf, er is toch altijd wat! Zit je op het werk niet in een ‘transitie’, dan is er op de snelweg naar het werk wel weer een half jaar werk in uitvoering. Of dacht je thuis met de kinderen wel zo’n beetje uit de luiers te zijn, beginnen je ouders te kwakkelen. Veranderen, omgaan met nieuwe situaties, het hoort er bij. Het hoort bij je vak, en het lijkt steeds meer bij het leven te horen.

Afstandje
De kunst is daarom om in al die verschillende gelijktijdige overgangen je rust te blijven vinden. Momenten waarop je je als het ware uit de hectiek terugtrekt en van een afstandje en met verbazing kunt kijken naar wat je allemaal tegelijkertijd zowel veroorzaakt als overkomt.

Vraag
Hoe je die afstand kunt nemen, dat is een interessante vraag. Dat ligt voor iedereen anders. Ik ben heel benieuwd hoe dat voor jou is en ik nodig je dan ook graag uit jouw ervaringen in het commentaarvak hieronder te delen met mij en met andere lezers.

PS. Deel deze Lesson s.v.p. met jouw netwerk door op de Share- of Mailknop te klikken, zodat ook de mensen uit jouw netwerk ervan kunnen profiteren.



door Ad van Oorschot.

Wil je elke week Lessons in Leadership ontvangen, meld je dan hier aan. Vind je deze Lesson in Leadership waardevol, deel 'm dan gerust in je netwerk.

Wil je iets uit deze Lesson in Leadership overnemen om elders te publiceren? Prima. Maar dan graag met vermelding van: Lessons in Leadership, www.invictusschoolofleadership.nl